HISTORIA PARAFII
PARAFIA
Według dostępnych źródeł około 1815 roku powstał w Jastkowicach drewniany kościółek.
Zastąpił kaplicę z XVIII wieku, w której znajdował się ołtarz Przemienienia Pańskiego. Zbudował go Kacper Paleń za zezwoleniem władz kościelnych w Sandomierzu. Nabożeństwa były odprawiane w nim okazjonalnie, przez proboszcza rzymskokatolickiego z Pysznicy. Jedyną systematycznie odprawianą mszą, była msza odpustowa na uroczystość Przemienienia Pańskiego. W 1843 roku biskup Korczyński nakazał, aby msze odprawiane były codziennie z wyjątkiem niedziel i świąt. Pod koniec XIX wieku kościół spłonął. W latach 1903 – 1907 zbudowano kościół murowany jako kaplicę dojazdową z parafii Pysznica. Styl kościoła był mieszany, architekt i wykonawcy nieznani. Powstał z ofiar składanych przez parafian, księcia Lubomirskiego i emigrantów z Ameryki. W czasie I wojny światowej został uszkodzony, odnowiony w 1926 r.Ponieważ kościół w Jastkowicach był filialnym w stosunku do kościoła parafialnego w Pysznicy, wszystkie posługi religijne, za wyjątkiem mszy i innych nabożeństw, mieszkańcy Jastkowic musieli otrzymywać w Pysznicy. Było to kłopotliwe ze względu na utrudnioną komunikację przez często wylewającą rzekę Bukową. Rozpoczęto więc starania o wyznaczenie przez władze kościelne dla Jastkowic księdza ekspozyta. Zwracano się w tej sprawie wielokrotnie do proboszcza ks. Ignacego Pyzika i kurii przemyskiej, jednak bezskutecznie.
W styczniu 1923 roku jastkowska Rada Gminy uchwaliła wystąpienie do konsystorza biskupiego kurii
przemyskiej w sprawie erygowania parafii. Minęły kolejne dwa lata, zdesperowana grupa mieszkańców, agitowana przez zawieszonego w urzędowaniu wójta gminy, sprowadziła w czerwcu 1925 roku księdza polskokatolickiego kościoła narodowego i przekazała mu istniejący budynek kościoła. W sierpniu 1925 roku, na mocy dekretu biskupa przemyskiego Anatola Nowaka powstała parafia w Jastkowicach . Do parafii należały:
przemyskiej w sprawie erygowania parafii. Minęły kolejne dwa lata, zdesperowana grupa mieszkańców, agitowana przez zawieszonego w urzędowaniu wójta gminy, sprowadziła w czerwcu 1925 roku księdza polskokatolickiego kościoła narodowego i przekazała mu istniejący budynek kościoła. W sierpniu 1925 roku, na mocy dekretu biskupa przemyskiego Anatola Nowaka powstała parafia w Jastkowicach . Do parafii należały: 
Jastkowice, Ruda Jastkowska, Moskale, Kuziory, Palenie, Radeczyna. Pierwszym proboszczem został ks. Kazimierz Kwaśny. Niestety decyzja biskupa była spóźniona, doszło do konfliktu, przedmiotem którego był budynek kościoła. Decyzją starosty kościół został zamknięty, interweniowała policja, doszło do starć i aresztowań przywódców zamieszek. Dopiero 26 grudnia 1925 roku nowy proboszcz w asyście policji mógł wejść do kościoła i odprawić pierwszą mszę świętą. Z czasem sytuacja zaczęła się normalizować, a jastkowiczanie całymi rodzinami wracali do kościoła rzymskokatolickiego. W 1926 r. założono na gminnym gruncie ( zaintabulowanym na rzecz parafii w 1927 r.) cmentarz, który został poświęcony przez ks. dziekana Michała Dukiela. Rok później administratorem parafii został ks. Edward Saletnik. Od 1928 do 1935 roku proboszczem był ks. Jan Wojtasik. Dzięki niemu powstała plebania i zabudowania gospodarcze. W roku 1928 ustanowiono beneficjum dla parafii o łącznym obszarze 12, 5 ha, a w maju 1930 r. książę Jerzy Lubomirski przekazał na jej rzecz 20 mórg ziemi. W 1935 roku probostwo w Jastkowicach objął ks. Ludwik Kordyl. Prześladowany w czasie II wojny światowej przez wyznawców kościoła narodowego, Niemców a także partyzantów AL. Zginął od odłamka niemieckiej bomby w 1944 r. Po nim obowiązki proboszcza przejął ks. Józef Śnieżek. Pełnił je do 1959 r. Kolejnym proboszczem był ks. Józef Czech. Zastąpił go w 1971 roku ks. Tadeusz Mach. W roku 1973 z jego inicjatywy przystąpiono do częściowej rozbudowy świątyni. Zostali zatrudnieni architekci z Krakowa: Bolesław Marchwica, Bogusław Brągiel, Henryk Schoen. Dobudowano prezbiterium, boczne wejścia, wewnętrzną antresolę, kaplicę św. Jana w podziemiach prezbiterium. Po zakończeniu rozbudowy świątynię pw. Przemienienia Pańskiego poświęcił biskup przemyski Ignacy Tokarczuk. Na przełomie lat 70-tych i 80-tych przeprowadzono remont plebanii i zbudowano grotę ku czci Maryi Niepokalanej. W latach 80-tych organmistrzowie z Przemyśla – Wolanin i Karpecki powiększyli organy z 4 do 16-głosowych. Również w latach 80-tych zbudowano dom parafialny św. Józefa, przeznaczony na spotkania młodzieży i dorosłych oraz na mieszkania dla księży. Nowe tysiąclecie to nowa inwestycja – budowa kaplicy cmentarnej pw. Zmartwychwstania Pańskiego, która trwała od roku 2000 do 2004.
Obecnie we wnętrzu kościoła znajduje się ołtarz główny wykonany z jasnego granitu z ambonką,
nad ołtarzem obraz Przemienienia Pańskiego namalowany przez ucznia J. Matejki - Kotowicza, umieszczony na tle piszczałek organowych. Freski: Ostatnia Wieczerza, stacje Drogi Krzyżowej, Zmartwychwstanie, w przedsionku głównym Sąd Ostateczny, a w bocznych fresk Maryi ze scenami z Jej życia oraz fresk Chrystusa ze scenami z Ewangelii. Na antresoli znajduje się ołtarzyk Matki Bożej Różańcowej z dawnego wystroju kościoła i dwa obrazy Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Częstochowskiej (w kształcie ołtarzyka). Witraże w oknach mają kształt małych medalionów z obrazami świętych.
nad ołtarzem obraz Przemienienia Pańskiego namalowany przez ucznia J. Matejki - Kotowicza, umieszczony na tle piszczałek organowych. Freski: Ostatnia Wieczerza, stacje Drogi Krzyżowej, Zmartwychwstanie, w przedsionku głównym Sąd Ostateczny, a w bocznych fresk Maryi ze scenami z Jej życia oraz fresk Chrystusa ze scenami z Ewangelii. Na antresoli znajduje się ołtarzyk Matki Bożej Różańcowej z dawnego wystroju kościoła i dwa obrazy Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Częstochowskiej (w kształcie ołtarzyka). Witraże w oknach mają kształt małych medalionów z obrazami świętych.Parafia pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego w Jastkowiach od 2010 roku znajduje się w dekanacie Pysznica (diecezja sandomierska). Do parafii Jastkowice należą również: Chłopska Wola, Dębowiec, Kochany, Kuziory, Lipowiec, Ludian, Majdan, Moskale, Palenie, Radeczyna, Ruda Jastkowska, Ugory, Zaonie, Bąków. Mieszka tu ponad 2 tys. ludzi, w zdecydowanej większości katolicy, ale żyją tu także, obecnie już nieliczni, wyznawcy polskokatolickiego kościoła narodowego, a także nieco ponad trzydziestu świadków Jehowy.