Eucharystia jest to sakrament prawdziwego Ciała i prawdziwej Krwi Jezusa Chrystusa pod postaciami chleba i wina. Eucharystię nazywamy również: CHLEBEM ANIELSKIM, ŁAMANIEM CHLEBA, WIECZERZĄ PAŃSKĄ, STOŁEM PAŃSKIM, SAKRAMENTEM OŁTARZA, NAJŚWIĘTSZYM SAKRAMENTEM. Eucharystia przewyższa wielkością i godnością wszystkie inne sakramenty. Daje nam bowiem nie tylko łaskę, ale również sprowadza do naszego serca samego Dawcę łaski i Sprawcę naszego uświęcenia. Stąd Eucharystię nazywamy Najświętszym Sakramentem.

W Najświętszym Sakramencie jest obecne prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew Chrystusa pod postaciami chleba i wina. Wynika to ze słów obietnicy i ze słów ustanowienia Najświętszego Sakramentu. W Kafarnaum po cudownym rozmnożeniu chleba Pan Jezus obiecał uczniom, że da im Ciało i Krew swoją na pokarm.: „Jam jest chlebem żywym, który z nieba zstąpił. Jeśliby kto spożywał ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam jest moje ciało za życie świata. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.”(J 6,51.54). Słowa te wypełniły się w czasie Ostatniej Wieczerzy w Wielki Czwartek kiedy Pan Jezus ustanowił Najświętszy Sakrament. Wziął wtedy w swoje ręce chleb i „błogosławił i łamał i dał uczniom swoim mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. A wziąwszy kielich, dzięki czynił i dał im mówiąc: Pijcie z tego wszyscy, albowiem to jest Krew moja. To czyńcie na moją pamiątkę.”(Mt 26,26-29; Łk 22,13-21)

Mocą słów Chrystusowych Pan Jezus jest obecny pod postaciami chleba i wina od chwili ich przeistoczenia. Przemiana ta jest istotowa, a nie substancjonalna. Pan Jezus z Bóstwem i Człowieczeństwem jest obecny pod obiema postaciami, nawet w najdrobniejszej cząstce jednej i drugiej postaci. Chrystus jest obecny pod postaciami tak długo, jak długo postacie chleba i wina zachowują swe właściwości i nie psują się.

Stała obecność Chrystusa w Eucharystii od chwili przeistoczenia zobowiązuje nas do oddawania Mu czci. Wyrazem naszej wiary w obecność Chrystusa w Eucharystii jest częste przystępowanie do Komunii Świętej, odpowiednie pobożne i skromne zachowanie się w kościele, częste odwiedzanie Pana Jezusa, ozdabiane domu Bożego, klękanie przed tabernakulum.

Komunia Święta łączy nas ściślej i utożsamia duchowo z Chrystusem. „Kto spożywa moje Ciało i pije Krew moją, ten trwa we mnie a Ja w nim”(J 6,57). Uwalnia nas ona także od grzechów powszednich (jeśli te nie zostały odpuszczone w sakramencie pokuty), zabezpiecza przed grzechami śmiertelnymi, osłabia w nas złe pożądliwości i daje siłę do wytrwania w dobrym: „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym” (J 6,55).

Komunia duchowa przynosi nam również liczne korzyści nadprzyrodzone. Komunia święta pod jedną postacią, chleba i wina, daje nam te same korzyści co Komunia święta pod dwiema postaciami.

Komunię świętą w sposób godny może przyjąć chrześcijanin:
– będący w stanie łaski uświęcającej (brak grzechu ciężkiego)
– mający świadomość przyjmowanego daru (Papież Pius X określił, że Komunię świętą może przyjąć dziecko, które potrafi chleb eucharystyczny odróżnić od zwykłego chleba),
– zachowujący godzinny post eucharystyczny (wyjątek stanowią woda i lekarstwa).

Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego określił również, że Komunię świętą w ciągu dnia można przyjąć dwukrotnie, o ile za drugim razem uczestniczymy we Mszy św.

Nadzwyczajnymi szafarzami Komunii świętej (osoby mogące rozdzielać Komunię świętą) mogą być również osoby świeckie. Konferencja Episkopatu Polski określiła, że nadzwyczajnym szafarzem Komunii świętej – akolitą może być: mężczyzna, który ukończył 35 lat i cieszy się dobrą opinią wśród wiernych.

Zadaniem akolitów jest pomoc przy rozdzielaniu Komunii świętej, gdy brak jest wystarczającej ilości kapłanów oraz roznoszenie Komunii świętej ludziom chorym i starszym, którzy nie mogą uczestniczyć w niedzielnej Eucharystii.

Komunia święta to najwspanialszy DAR BOGA, obyśmy potrafili zawsze doceniać ten dar i z należytą godnością przyjmować Chrystusa Eucharystycznego do naszych serc!